Βασίλης Καρακατσάνης: 'Ολο το Αιγαίο σε 22 τετραγωνικά

Ένα παράθυρο για να ονειρευτείς, μια κληματαριά να ξαποστάσεις και μια αυλίτσα για να χαμογελάς στους γείτονες. Τι άλλο να ποθήσει η καρδιά σου σ’ ένα νησί στην αγκαλιά του Αιγαίου! Έτσι φαντάζομαι το φίλο Βασίλη Καρακατσάνη κάθε φορά που παίρνει το δρόμο για το λιμάνι και σαλπάρει για τη Σκύρο. Ευλογημένο ταξίδι ηρεμίας και δημιουργικής σκέψης… Εδώ και δεκαπέντε χρόνια ο ζωγράφος επιστρέφει στην Ιθάκη του που ανακάλυψε στις Νότιες Σποράδες. Αν και ο Οδυσσέας είχε φτάσει στο νησί νωρίτερα αναζητώντας τον Αχιλλέα. Και μάλιστα τον βρήκε μεταμφιεσμένο σε γυναίκα…
Το μεράκι του Βασίλη είναι η γαλάζια θάλασσα και τα βουνά της Σκύρου που απλώνονται μπροστά από το σπίτι του. Ένα σπιτάκι μικρό τόσο δα που μέσα του μοιάζουν να χωράνε βουνά και θάλασσες. Αυτό είναι το βασίλειο του Βασίλη Καρακατσάνη. Είκοσι δύο τετραγωνικά όλα κι όλα κι όμως είναι τόσα πολλά!…
Το σπίτι στη Χώρα της Σκύρου ανήκεις το γνωστό ζωγράφο από το 2002 και σ’ αυτό περνά πολύ από το χρόνο του χειμώνα καλοκαίρι. Άλλωστε τα περισσότερα σπίτια στην Σκύρο είναι μικρά. Είναι όπως λέει και ο καλλιτέχνης «μάθημα λιτότητας, τόσο στη καθημερινότητα, όσο και στον τρόπο σκέψης».
Το σπίτι αυτό, κλασικό «Σκυριανό μονόχωρο» ήταν για χρόνια σχεδόν αχρησιμοποίητο και αναμφισβήτητα για τους περισσότερους, άχρηστο. Ο Βασίλης με ιδιαίτερη φαντασία διαμόρφωσε τρία επίπεδα, που περιλαμβάνουν το καθιστικό, το υπνοδωμάτιο και στο πατάρι (ο Σκυριανός σφας), την κουζίνα και το μπάνιο.
Όλα με την πρακτική και την αντίληψη της διαμόρφωσης των χώρων ενός σκάφους, τον ανάγκασαν να περιοριστεί στα απαραίτητα. Αξιοποιώντας όμως την ταράτσα αυτού του σπιτιού σε κήπο, δημιούργησε τις προϋποθέσεις αυτές, έτσι ώστε με θέα τη Χώρα και τα δύο χαρακτηριστικά της βουνά, την Ατσίπολη και τον Μαβουρνά, το μικρό αυτό σπίτι να έχει όλες τις αισθητικές αλλά και πρακτικές δυνατότητες.
Δύο έργα του υπάρχουν μέσα στο χώρο το κόκκινο της σειράς «On Wall 2003» και δεξιά ένα μικρό της σειράς «Urban Details 2012», ενώ αριστερά το τζάκι, παράξενα μεγάλο για αυτό το χώρο, δεν είναι το κλασικό γωνιακό Σκυριανό (που λέγεται φγού), αλλά παραδόξως Κουμιώτικο. Το σπίτι χρονολογείται από το 1820 περίπου, η διατήρηση δε, του κλασικού ταβανιού με τα δοκάρια και τα καλάμια, του τζακιού και της υφή των τοίχων με την ενέργεια που κουβαλούν, επί τόσα χρόνια, αποτέλεσαν το έδαφος που κινήθηκαν οι όποιες επεμβάσεις έγιναν.
Κοιτώντας αυτό το σπίτι, μπορεί κανείς να καταλάβει το πώς η αγάπη, η δημιουργικότητα και η φαντασία, μπορούν να έχουν εφαρμογή, όταν τα στερεότυπα και οι αγκυλώσεις δεδομένων πρακτικών, υποχωρήσουν.
Είκοσι δύο τετραγωνικά στο Αιγαίο με απλά μέσα, μεράκι και διαχείριση του αδύνατου, αποτελούν το καταφύγιο του ζωγράφου. Το ότι δεν υπάρχει χώρος να ζωγραφίσει, όπως λέει ο ίδιος, από μειονέκτημα έγινε πλεονέκτημα. Κοιτώντας τη θέα προς την Ατσίπολη και έχοντας την πανέμορφη Χώρα της Σκύρου απλωμένη μπροστά του, ξαναείδε το πόσο σημαντικό είναι να σκέπτεσαι, να σημειώνεις στο μυαλό και να ταξινομείς τόσο τα πεπραγμένα σου, όσο και τις επιθυμίες σου.

*Από τις 17 Ιουλίου έως τις 15 Σεπτεμβρίου, στους χώρους του Δημαρχείου Σκύρου, παρουσιάζεται μέρος της έκθεσης του με τίτλο «Γεωγραφικό μήκος & πλάτος 24.5658 / 38.9068». Ο ζωγράφος ξετυλίγει μέρος της δουλειάς του, που αφορά την εικαστική καταγραφή της Σκύρου κατά τη διάρκεια του 2016 και 2017, στους χώρους εργασίας του Δημαρχείου, χωρίς επιτήδευση στην ανάρτηση των έργων και με σκοπό αυτά, να αποτελέσουν αναπόσπαστο αισθητικά κομμάτι της καθημερινότητας των εργαζόμενων, των συναλλασσόμενων πολιτών με τις υπηρεσίες του Δήμου και φυσικά των επισκεπτών.