Βαρβάρα Σπυρούλη, οι χώροι των τόπων

Μαρία Ξυπολοπούλου
Φιλόλογος – Συντ. Θεμάτων Πολιτισμού

  Βαρβάρα ΣπυρούληΗ Βαρβάρα Σπυρούλη γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 1986-1991 σπούδασε ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δασκάλους τους Ν. Κεσσανλή και Τ. Πατρασχίδη. Παράλληλα συμμετείχε στα εργαστήρια γλυπτικής του Γ. Νικολαίδη, και λιθογραφίας του Θ. Εξαρχόπουλου. Το 2001-2003 έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αρχιτεκτονική του ΕΜΠ στην κατεύθυνση Έρευνα στην Αρχιτεκτονική: Σχεδιασμός- Χώρος –Πολιτισμός, με θέμα « Εικονική Πραγματικότητα και Τέχνη», με επιβλέποντες καθηγητές τους Δ. Παπαλεξόπουλο, Κ. Μωραίτη και Δ. Χαρίτο. Με αφορμή την πρόσφατη ατομική της έκθεση « Χώροι των Τόπων» στη γκαλερί Αγκάθι-Καρτάλος, η εικαστικός Βαρβάρα Σπυρούλη μας παρουσιάζει την καινούρια της δουλειά.

Τι είναι για εσάς οι Χώροι των Τόπων. Θα ήθελα να μας μιλήσετε για το πώς καταλήξατε στον τίτλο της πρόσφατης ατομικής σας έκθεσης.
Ο τίτλος της έκθεσης αναφερόταν στα έργα  που παρουσιάστηκαν. Πρόκειται για εγκαταστάσεις στο χώρο, συρμάτινες «αέρινες» κατασκευές σχεδόν άυλες που λόγω του διάτρητου χαρακτήρα τους προσδιορίζουν το εκάστοτε χώρο που βρίσκονται. Πιο συγκεκριμένα, θα έλεγα ότι ο χώρος εντοπίζεται μέσω των συρμάτινων διάκενων σχημάτων.

Βαρβάρα ΣπυρούληΒασικά υλικά της δουλειάς που παρουσιάζετε είναι το σύρμα και το ξύλο. Τι καθόρισε αυτή την επιλογή;
Το σύρμα είναι ένα υλικό που το δουλεύω από το 1995. Ξεκίνησα να το χρησιμοποιώ από τη διπλωματική μου εργασία στο εργαστήριο του Ν.Κεσσανλή. Ο τίτλος της ήταν «Ο ιστός». Είχα επιλέξει να παρουσιάσω έργα ζωγραφικής και συρμάτινες κατασκευές που σχημάτιζαν ιστούς μικρών διαστάσεων και πλαισιώνονταν με μεταλλική κορνίζα. Το υλικό αυτό με βοήθησε να αποδώσω το κενό μέσω της δομής των συρμάτινων πλεγμάτων και τη σχέση τους με το χώρο καθώς επίσης και  να επεκταθώ στο χώρο δουλεύοντας έργα μεγάλων διαστάσεων. Όσον αφορά το ξύλο είναι ένα υλικό που το συνδιαλέγεται με το μέταλλο και αισθητικά και εννοιολογικά όπου το κενό είναι το συστατικό στοιχείο τους.

Γυρίζοντας στο παρελθόν βλέπουμε ότι ξεκινήσατε με σπουδές στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών και στη συνέχεια στην Αρχιτεκτονική. Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να στρέψετε το ενδιαφέρον προς αυτό τον τομέα;
Λόγω τις ενασχόλησής μου με την φιλοτεχνία έργων όπως είναι οι συρμάτινες εγκαταστάσεις στο χώρο ήθελα να εμβαθύνω σε αυτό που νιώθω ως «κενό χώρο» και στη φύση του. Επίσης, ένας ακόμη παράγοντας ήταν και το ενδιαφέρον μου για τον virtual χώρο μέσω της τεχνολογίας. Αυτό ήταν και το αντικείμενο της μεταπτυχιακής μου έρευνας.

  Βαρβάρα ΣπυρούληΈνα από τα έργα που δημιούργησαν ιδιαίτερη αίσθηση στο κοινό από την τελευταία σας έκθεση ήταν το «Γέφυρα- Διαδρομή». Σε αυτό το έργο ο επισκέπτης έρχεται αντιμέτωπος με μια γέφυρα όπου το κάθε σκαλοπάτι της κρέμεται κυριολεκτικά από μια κλωστή έτοιμο να ανατρέψει την «διαδρομή». Θα ήθελα να μας μιλήσετε λίγο για το συγκεκριμένο έργο και την κινητήρια ιδέα που σας οδήγησε στη δημιουργία του καθώς και για την επιλογή του τίτλου που όπως παρατηρούμε αποτελείται από δύο λέξεις.
Η γέφυρα θα έλεγα ότι υπονοεί την μετάβαση. Τα ενδιάμεσα κενά δίνουν ωστόσο έμφαση στην ασυνέχεια που δημιουργείται. Ωστόσο,  το κενό αυτό είναι ο συνδετικός κρίκος που εγγυάται ταυτόχρονα και την διαδρομή.

Το έργο Ανθέμιον παρουσιάζεται τόσο σε animation όσο και σε σχέδιο. Αντίστοιχα, ο θεατής συναντάει και άλλα έργα που συνοδεύονται από σχέδια. Τι εξυπηρετεί αυτή η επιλογή;
Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω το animation για να δώσω ένα παράδειγμα της διαδικασίας σχεδιασμού του κάθε έργου καθώς και να δημιουργήσω την εικόνα της σχέσης του εικονικού με το πραγματικό έργο. Τα προσχέδια είναι η πρωταρχική ιδέα, αναπόσπαστο κομμάτι για την υλοποίηση ενός έργου.
anti-topos Βαρβάρα ΣπυρούληΕίναι συνεπώς για εμένα μέρος του έργου και έχει τη δική του θέση στην έκθεση δίπλα στο έργο. Και τα δύο λοιπόν, εξυπηρετούν στο να μυήσουν στο θεατή στη διαδικασία υλοποίησης του κάθε έργου, να δώσουν μια εικόνα του περάσματος της ιδέας στο χαρτί και πώς αυτή έρχεται να πάρει στη συνέχεια τη θέση της στο χώρο.

Στον τόπο του κατακερματισμού και της εξάρθρωσης κάθε κοινωνικής αξίας δημιουργείτε έναν  αντί- τόπο που  νοείται σαν ένας παγκόσμιος ιστός ανασύστασης των αξιών, της αλληλεγγύης, της συμπαράστασης, της αγωνιστικότητας, της κοινωνικής γνώσης και της ανταγωνιστικής εμπειρίας. (Απόσπασμα, από τον πρόλογο του Εμμανουήλ Μαυρομμάτη που συνόδευε τον κατάλογο της έκθεσης). Ωστόσο, παρατηρούμε ότι επιλέγετε να κρατήσετε ορισμένες σημαίες. Πώς καταλήξατε στην επιλογή των συγκεκριμένων σημαιών και ποιος ο ρόλος τους ως φορείς πολιτιστικής και ιστορικής σημασίας στην τοποθέτησή τους στο έργο;
Το έργο αυτό δημιουργήθηκε με αφορμή την παρουσίαση έργων στην ιστοσελίδα του ραδιοφωνικού σταθμού στο «Κόκκινο», ήταν πριν από τις εκλογές και παρουσιάζω  ένα παγκόσμιο ιστός όπου εντάσσονται οι σημαίες των κρατών που πέρασαν από το ΔΝΤ.
  Βαρβάρα Σπυρούλη

Last modified: 17/06/2016