Βίκυ Σταματοπούλου: Υπάρχει ερωτική επαφή του χρωματισμένου πινέλου με την επιφάνεια

Μαρία Ξυπολοπούλου
Φιλόλογος – Συντ. Θεμάτων Πολιτισμού

1_nΓεννήθηκε στην Αθήνα. Κατέχει πτυχίο γραφικών τεχνών από το Κέντρο Τεχνολογικών Εφαρμογών στην Αθήνα και δίπλωμα ζωγραφικής από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές της στο Λονδίνο στο τμήμα ζωγραφικής του St Martin’s School of Art . Επιστρέφοντας στην Αθήνα ακολούθησε θεωρητικές και ιστορικές σπουδές στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Σήμερα μετράει  5 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές στην Αθήνα, στην Λευκωσία και στο Λονδίνο.

Το art22 συναντάει τη Βίκυ Σταματοπούλου σε μια συζήτηση με αφορμή την πρόσφατη ατομική της έκθεση στη Γκαλερί Σκουφά με τίτλο  «Χρώμα και Κίνηση»

Ηδονή της ζωγραφικής πράξης χαρά του παιχνιδιού με τα χρώματα και τα πινέλα, όχι με έντονη εξπρεσιονιστική διάθεση αλλά με πολύ αυτοσχεδιασμό πάνω στην επιφάνεια, μετείκασμα μιας φωβ (fauve) εικόνας από Παράδεισο.

Χάρης Καμπουρίδης, τεχνοκριτικός – σημειολόγος μέλος της Academia Europaea

(απόσπασμα από τον κατάλογο της έκθεσης) 

8

Πείτε μας λίγα λόγια για την πρόσφατη έκθεσή σας στη Γκαλερί Σκουφά.
Η έκθεση μου έχει τίτλο « Χρώμα και κίνηση»  και έχει σαν βασικό χαρακτηριστικό ότι περιλαμβάνει πίνακες που στην πλειοψηφία τους είναι χωρισμένοι σε τετραγωνάκια. Η ιδέα προέκυψε ύστερα από ένα ταξίδι μου στο Παρίσι όταν επισκέφτηκα το σπίτι του Balzac. Πρόκειται για ένα παλιό σπίτι, της δεκαετίας του 1840 περίπου, όπου είχε κάτι μακρόστενα παράθυρα με βιτρό. Τα τζάμια έτσι όπως ήταν χωρισμένα διαθλούσαν την εξωτερική εικόνα είτε αυτή ήταν δέντρα, λουλούδια, σπίτια, άνθρωποι. Παρατήρησα ότι το κάθε τζαμάκι είχε το δικό του κόσμο. Αρχικά τα φωτογράφισα και επιστρέφοντας στην Αθήνα άρχισα να δουλεύω πάνω σε αυτή την ιδέα. Οι πρώτοι μου πίνακες της συλλογής αυτής παρουσιάζουν βιτρό. Ύστερα σκέφτηκα ότι θα είχε πιο ενδιαφέρον το να παίξω λίγο με τα σχήματα και τα σχέδια. Έτσι αποφάσισα πως θα κάνω τη δική μου ιστορία σε κάθε τετραγωνάκι. Πρόκειται για νέα έργα, ένας κόσμος γεμάτος χρώμα και κίνηση. Κάποια βέβαια είναι και συνέχεια μιας δημιουργικής και εκθεσιακής διαδρομής από τα μέσα του 1980, όταν  πρωτοπαρουσίασα αυτή τη πολύχρωμη ζωγραφική.

2_nΧρώμα και κίνηση. Μιλήστε μας λίγο για το ρόλο των χρωμάτων στη δουλειά σας.
Μου αρέσει και το επιδιώκω να μην είναι το κάθε έργο ένας στατικός πίνακας αλλά να υπάρχει αντιθέτως κάποια κίνηση. Ακόμα και όταν το αποτέλεσμα καταλήγει να θυμίζει μωσαικά προσπαθώ να εκπλήξω τον θεατή με διάφορους συνδυασμούς χρωμάτων που δεν έχουμε συνηθίσει να τα βλέπουμε κοντά το ένα στο άλλο. Μου αρέσει όταν ζωγραφίζω να πειραματίζομαι χρωματικά. Κάθε πίνακες έχει το δικό του χρωματικό κόσμο και μέσα σε αυτόν υπάρχουν κομμάτια που προκαλούν μια νέα χρωματική ενότητα. Κάθε σχέδιο γίνεται αφορμή ώστε να παίξω με τα χρώματα. Θέλω να προκαλώ αρμονία στο μάτι του θεατή και ένα ευχάριστο συναίσθημα.
Η πινελιά που απλώνει το χρώμα δεν χρωματίζει αλλά ζει την ενέργειά της, υπάρχει μια ηδονή της ζωγραφικής μια πρωτοκαθεδρία της τρυφερής σχεδόν ερωτικής επαφής του χρωματισμένου πινέλου με την επιφάνεια.

 Η Βίκυ χαίρεται το χρώμα την ζωντάνια και την γενεσιουργό ικανότητά του , απολαμβάνει τις κοφτές, μικρές και δυναμικές όχι αναπαραστατικές κινήσεις που κάνουν τον πίνακα ένα πλακούντα ζωντανό και παλλόμενο, έτοιμο να γεννήσει και να θρέψει μορφές.

 Χάρης Καμπουρίδης, τεχνοκριτικός – σημειολόγος μέλος της Academia Europaea

(απόσπασμα από τον κατάλογο της έκθεσης)

 

4Ασχολείστε με συγκεκριμένα θέματα;
Σε αυτή τη  πρόσφατη συλλογή έργων μου θα προσέξει κανείς πως υπάρχουν πίνακες εμπνευσμένοι από τη φύση, άλλοι από τα βιτρό, ενώ υπάρχει και ένα έργο με καθαρά προσωπική χροιά.  Θα έλεγα ότι είναι τυχαίο και όχι κάτι που το επεδίωξα. Μου αρέσει ωστόσο όταν πηγαίνω 2-3 φορές το χρόνο εκδρομές στην ύπαιθρο να σχεδιάζω, να παρατηρώ το πράσινο χρώμα  και να δουλεύω με τους τόνους.

Δύο από τα έργα σας που ξεχώρισαν, θα λέγαμε στην πρόσφατη έκθεσή σας στην Γκαλερί Σκουφά, ήταν αυτό της πρόσκλησης των εγκαινίων και εκείνο που αναφέρεται στο Ψυχοσάββατο. Πείτε μας κάτι για αυτά.
6
Το έργο που βρίσκεται και στην πρόσκληση των εγκαινίων ξεκίνησε ως ένα μπουκέτο με λουλούδια σε ένα βάζο τοποθετημένο σε κάποιο τραπέζι. Στη συνέχεια πρόσθεσα τους απαλούς ροζ τόνους και δούλεψα τα περιγράμματα έτσι ώστε με μια δεύτερη ματιά κάποιος να βλέπει σε αυτό όχι μόνο ένα βάζο με λουλούδια αλλά ένα πρόσωπο χωρίς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Θα μπορούσε να είναι και η δική μου προσωπογραφία. Άλλοι βλέπουν εμένα σε αυτό, άλλοι γενικά μια φιγούρα και άλλοι απλά το βάζο με τα λουλούδια.
Όσον αφορά το έργο με το ‘’Ψυχοσάββατο’’ όπως είπατε, είναι μια δουλειά αφιερωμένη στη γιαγιά μου, σε μια γιαγιά ξεχωριστή για εμάς, που αγαπήσαμε ιδιαίτερα στην οικογένεια, και εγώ μάλιστα μεγάλωσα μαζί της. Πριν λίγα χρόνια πέθανε σε μεγάλη ηλικία, 103 χρονών και αυτό με επηρέασε ιδιαίτερα. Αρχικά όταν έμαθα το γεγονός έφτιαξα ένα μικρό σκιτσάκι σε ένα κομμάτακι από χαρτί το οποίο και ως ανάμνηση έχω πάντα μαζί μου. Αργότερα σκέφτηκα να φτιάξω ένα έργο βασισμένο σε αυτό το σκιτσάκι. Γύρω από το βασικό σχέδιο έβαλα πράγματα που της άρεσαν πολύ όπως το μοβ χρώμα, η θάλασσα, τα λουλούδια. Το συμπλήρωσα όλο αυτό με ένα μικρό γραμματάκι ,  δύο κουβέντες που θα ήθελα να πω σε αυτή. Είναι ένα έργο πολύ διαφορετικό από τα υπόλοιπα της έκθεσης. Στην αρχή ήμουν σκεπτική για το αν θα έπρεπε να το βάλω ή όχι.

Τα επόμενα σχέδιά σας;
Δεν νομίζω ότι μπορώ να πω κάτι πάνω σε αυτό. Κάθε νέο βήμα μετά από την έκθεση είναι απρόβλεπτο. Έχεις ένα άσπρο χαρτί μπροστά σου και δουλεύοντας ανακαλύπτεις τι θα εμφανιστεί.

 

 

Last modified: 03/08/2014