Αμαλία Ζογλοπίτου: Αυτοβιογραφικές αναφορές

Τη νέα ατομική της έκθεση – Τρίτη στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών – παρουσιάζει η εικαστικός Αμαλία Ζογλοπίτου. Η έκθεση διαρκεί από τις 15 Νοεμβρίου ως τις 10 Δεκεμβρίου.
Στο κείμενο που συνοδεύει την έκθεση η Κάτιας Κιλεσσόπουλου, δρ ιστορίας της τέχνης γράφει: «Στο νέο κύκλο των εργασιών της, η Αμαλία Ζογλοπίτου, επεκτείνει και ενισχύει τον εικαστικό και όχι μόνο προβληματισμό της, που ήδη έχει εδραιωθεί ως ρωμαλέα καταγγελτική προσωπική έκφραση Δυστοπίας. Η ιδιόμορφη εικονοπλασία της εμπλουτίζεται αυτή τη φορά με εμφαντικότερη την ανθρώπινη παρουσία και μάλιστα τις αυτοβιογραφικές αναφορές.

Μαύρος ήλιος (170 x 180 cm)

Σταδιακά απομακρύνεται από την ιδιότυπη αστική τοπογραφία που κυριαρχούσε κατά την προηγούμενη περίοδο, και επικεντρώνεται στην δημιουργία χώρων καθαρά εικαστικών, που δένονται ποικιλότροπα και αφομοιώνουν – παράδοξα αλλά ωστόσο δελεαστικά – την αποτελεσματικότητα της αφηγηματικότητας, η οποία ως διασπασμένη “διήγηση” των τεκταινομένων, χαρακτηρίζει ούτως ή άλλως το σύνολο του έργου της. Και λέω παράδοξα αλλά ωστόσο δελεαστικά, διότι, παρ’ όλη τη γενική υφέρπουσα, ζοφερή αίσθηση που αποκομίζουμε από τις καταστάσεις που άλλοτε συσκοτίζονται και άλλοτε φανερώνονται ωθούμαστε να τις εξιχνιάσουμε, να κατανοήσουμε την κεκαλυμμένη βιαιότητά τους, διαπιστώνοντας ότι μας είναι περισσότερο οικείες απ’ ότι αλλότριες.
Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στα πρόσωπα που καρφώνουν με το βλέμμα τους τον θεατή με αποκορύφωση την μορφάζουσα αυτοβιογραφική παρουσία, η οποία ξεκάθαρα, δίχως υπαινιγμούς πλέον, εκφράζει τον αποτροπιασμό της δημιουργού για τα συμβαίνοντά γύρω της. Έχοντας ως όπλο το πινέλο της η Ζογλοπίτου ενδύεται την φρίκη που βιώνει σε ένα κρεσέντο, σε συμβολική “σταύρωση”, η δραματικότητα της οποίας δεν απαλύνεται από την ζωτικότητα και την ομορφιά των λουλουδιών που για πρώτη φορά σε ένα της έργο τοποθετούνται πλάι στο τραπεζάκι με τα εργαλεία της δουλειάς της.

Τα άνθη του κακού (170 x 180 cm)

Τη δραματικότητα αυτή, επιδιώκει να εντείνει με την επιλογή τίτλων που δεν διευκολύνουν την διείσδυση του θεατή στην αμφισημία των συνθέσεων της. Τα συστατικά αυτών των συνθέσεων, γραφισμοί, χειρονομιακή διευθέτηση της ζωγραφικής κλίμακας, βαλτώδεις επιφάνειες με περιορισμένες αναλαμπές έντονου χρώματος, εικονογραφικά δάνεια από την τέχνη του παρελθόντος, τη διαφήμιση, τα διάφορα αντικείμενα – σύμβολα της σύγχρονης ζωής, αποκόμματα εικόνων – προσώπων του έντυπου τύπου, όσο χαοτικά και αν φαίνονται, τελικά συμπλέουν».

Last modified: 18/11/2022