Ο Αλέξης Σπαθούλας χρησιμοποιεί μικτή τεχνική σε καμβά ή σε χαρτί για να δώσει μορφή στη σκέψη του. Οι αστερισμοί και ο άνθρωπος σε σχέση με το σύμπαν είναι μερικά από τα θέματά του που αποδίδονται πολλές φορές με μία «κόμικ» αισθητική ώστε να τονιστεί η τεχνολογική εξέλιξη, ένα από τα πιο σημαντικά ανθρώπινα επιτεύγματα.
Γεωμετρικά σχήματα που παραπέμπουν σε δημιουργήματα υπολογιστών και ευθείες γραμμές που μοιάζουν με ακτίνες φωτός υπάρχουν στο έργο του άλλοτε με έντονα χρώματα και άλλοτε σε άσπρο – μαύρο. Ο άνθρωπός του παρουσιάζεται άλλες φορές ολόκληρος (κυρίως το περίγραμμά του ) και άλλες φορές βλέπουμε μόνο το κεφάλι ή τα χέρια του να υπάρχουν μέσα στην παντοδυναμία ενός σύμπαντος που προσπαθεί να εξερευνήσει και να ελέγξει. Πότε κοιτώντας τη γη από ψηλά και πότε αποτελώντας κομμάτι της, αναζητά τη δική του εξέλιξη.
Ο ίδιος ο ζωγράφος λέει για τα θέματά του: «Μία από τις ιδέες στις οποίες βασίζεται η σειρά των έργων μου είναι η αρχέγονη λαχτάρα του ανθρώπου να εξελιχθεί και που για χάρη της ο άνθρωπος είναι ικανός να κάνει το οτιδήποτε ώστε να τα καταφέρει. Είναι διατεθειμένος να κολυμπήσει σε θολά νερά, να οδηγήσει τον εαυτό του προς το άγνωστο, για να βρει ΚΑΤΙ, χώρις όμως να ξέρει με σιγουριά τί τον περιμένει. Μπορεί να πετύχει τη λύτρωση, μπορεί όμως να οδηγηθεί και στην καταστροφή του. Η περιέργεια, ο φόβος, η αφέλεια η φυσική του ροπή προς την εξέλιξη, είναι κάποια από τα στοιχεία που τον οδηγούν προς αυτά τα μονοπάτια».
Όσον αφορά το εικαστικό μέρος του έργου, τον ενδιαφέρει να δημιουργήσει μια «γλώσσα» που να μπορεί να λειτουργεί όπως τα lego. Δηλαδή, με τα ίδια κομμάτια, να διαλύει και να αναδημιουργεί κάθε φορά διαφορετικές φιγούρες – αντικείμενα, συνδυάζοντας την παραστατική ζωγραφική με την ανεικονική. Πολλές φορές απομακρύνεται από τον αισθητό κόσμο και την αναπαράστασή του και εκφράζεται με περιγράμματα, σχήματα, σφαίρες, τρίγωνα, όσο τα χρώματά του λειτουργούν αφαιρετικά. Άλλες φορές πάλι η εικόνα επανέρχεται δριμύτερη, εμπλουτισμένη όμως με την εμπειρία των αφαιρετικών αναζητήσεων.
Σαν μοντέρνα τυπογραφικά σχέδια, οι πίνακες του Αλέξη Σπαθούλα δανείζονται στοιχεία από τους ρώσους κονστρουκτιβιστές καθώς και τους σουπρεματιστές, τα οποία, αφομοιωμένα, δημιουργούν την δική του προσωπική γραφή. Η τέχνη του δεν μιμείται ούτε αναπαριστά άμεσα την εξωτερική πραγματικότητα, αλλά με αναφορές στην παράσταση και με πλούσια φαντασία αποδίδει την ανθρώπινη μορφή με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ορατή ή αποκρυπτογραφήσιμη. Τελικά, τα απλοποιημένα γεωμετρικά σχήματα, οι φόρμες και το χρώμα αρκούν για να συγκινήσουν το θεατή.
Last modified: 21/03/2015