Αδριανός: Η φιλοσοφία της ζωής

Ο Αδριανός δουλεύει με λάδι σε καμβά και φτιάχνει έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων που πολλές φορές παίρνουν μνημειακό χαρακτήρα.
Κάθε φιγούρα του, κάθε αντικείμενο βρίσκονται στους πίνακές του για κάποιο λόγο. Για να ανακαλύψεις όλα τα ανεκδοτολογικά στοιχεία, τις αλληγορίες και τους συμβολισμούς που εμπεριέχονται στα έργα, πρέπει να τα παρατηρήσεις πολύ ώρα. Και είναι αυτές οι λεπτομέρειες που τα κάνουν τόσο ενδιαφέροντα.
Πολλά από τα θέματά του είναι αυτοπροσωπογραφίες – κλασσικές ή μη – μιας και είναι σε συνεχή αναζήτηση της προσωπικής του ταυτότητας, μιας ταυτότητας ψυχολογικής, ιδεολογικής, που αναζητά την αλήθεια που είναι κρυμμένη πίσω από τις μάσκες. Πέρα όμως από τις αυτοπροσωπογραφίες που φτιάχνει, του αρέσει να βάζει τον εαυτό του μέσα σε πολλά από τα έργα του.
Όταν φτιάχνει το έργο «Δέηση», θέλει να συνδυάσει έννοιες όπως ο ερωτισμός και η ιδέα του «ανώτερου» που εκφράζει η θρησκεία. Στο έργο βλέπουμε τρία πρόσωπα: μια πολύ όμορφη κοπέλα, τον πατέρα του καλλιτέχνη σε στάση δέησης και τον ίδιο, γυμνό. Το έργο έχει γίνει το 2008, την περίοδο που καιγόταν ο Υμηττός. Έτσι, το τοπίο που ζωγραφίζει είναι νεκρό από βλάστηση για να τονίσει το γεγονός ότι δεν προσέχουμε τον πλανήτη αλλά και γενικά το τί είναι όμορφο. Ένα τηλεσκόπιο στο βάθος δεξιά στον πίνακα βρίσκεται εκεί για να μας υπενθυμίσει ότι ο πολιτισμός πολλές φορές φέρνει την καταστροφή αλλά και να μας υποδείξει ότι μπορούμε να στρέψουμε τα οπτικά μας μέσα για να αλλάξουμε το περιβάλλον και συγχρόνως αυτό να περάσει και στην τέχνη. Πατέρας και γιός βρίσκονται γυμνοί και αγανακτισμένοι μπροστά στο τι συμβαίνει όσο ο πατέρας είναι ζωγραφισμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να  τονιστεί το γεγονός του τί μπορεί να σημαίνει άντρας σήμερα.
Όταν ζωγραφίζει το έργο «Φάος» (Φως), θέλει να περιγράψει τα ένστικτα του ηλεκτρομαγνητισμού. Το φως στο έργο του βρίσκεται παντού: ο ήλιος που ανατέλλει, η λάμπα, η αναμμένη τηλεόραση, το φωτοστέφανο του Χριστού, η φωτιά για το τσιγάρο. Τεχνητό και φυσικό φως είναι όλα εκεί, στην ίδια εικόνα, με το φεγγάρι να βρίσκεται πάνω αριστερά και τον ήλιο πάνω δεξιά στον πίνακα.Ο ίδιος αυτή τη φορά βρίσκεται στη φύση αλλά παρόλ’ αυτά υποκύπτει στο τεχνητό φως αφού τον βλέπουμε να ανάβει το τσιγάρο του.
Τα φυτά στο έργο του προσπαθούν να πάνε προς τη μεριά του ήλιου για να αναπτυχθούν και μικρά πεταλουδάκια παγιδεύονται στο φως της λάμπας. Η τηλεόραση βρίσκεται εκεί για να μας υπενθυμίσει πόσο μας μαγνητίζει με αποτέλεσμα να μη βλέπουμε τίποτα γύρω μας.
Το πιο σημαντικό όμως στοιχείο του πίνακα είναι ότι όλοι κοιτάν προς το φως και όχι προς το σκοτάδι, με αποτέλεσμα το μήνυμα να είναι αισιόδοξο κι ελπιδοφόρο.
Η ζωγραφική του Αδριανού είναι μια ζωγραφική παραστατική με έντονα το θρησκευτικό – ή  καλύτερα το πνευματικό – στοιχείο και την κοινωνικοπολιτική ματιά. Θα μπορούσαμε μάλιστα να πούμε ότι ανήκει στους συμβολιστές ζωγράφους μιας και η τέχνη του υποβάλλει τις ιδέες της κυρίως με σύμβολα όσο το ενδιαφέρον για το «θρησκευτικό» μυστικισμό από τη μια μεριά και το ερωτικό και παρακμιακό στοιχείο από την άλλη αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά της ζωγραφικής του.
Διαθέτει επίσης εξπρεσιονιστικά στοιχεία αφού τα έργα του έχουν για σκοπό τους να εκφραστούν τα συναισθήματα και η ιδιαίτερη εσωτερική οπτική του καλλιτέχνη. Αυτό όμως που συνεπαίρνει το θεατή είναι το γεγονός ότι όλα τα έργα του αγγίζουν με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά την ίδια τη φιλοσοφία της ζωής.

Last modified: 03/08/2014