Χρήστος Χρυσόπουλος: Μια Αθήνα σε πλήρη απορρύθμιση…

Αυτή τη φορά στο «Δεσμό», βρήκαμε την άλλη άκρη του νήματος. Αν η μια άκρη είναι το Παρίσι, η άλλη είναι η Αθήνα. Μεταξύ αυτών των δύο αναπτύσσεται ο δεσμός, μεταξύ αυτών των δύο αναπτύσσεται για κάποιους η ζωή μας.
Η αίθουσα της γκαλερί αυτή τη φορά ημισκότεινη να φωτίζεται μονάχα με το φως του προτζέκτορα και της οθόνης. Από τη μία πλευρά να περνάνε στον τοίχο οι φωτογραφίες του Χρήστου Χρυσόπουλου και από την άλλη όλοι εμείς. Η πόρτα ν’ανοίγει κάθε φορά διστακτικά στην ήδη γεμάτη αίθουσα, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά ότι χίλιοι καλοί χωράνε. Έξω Παρίσι, μέσα Αθήνα.
Ποια Αθήνα όμως; Ποια είναι η Αθήνα που μας δείχνει ο Χρήστος Χρυσόπουλος μέσα από το φακό του και μέσα από τις σκέψεις του; Στην έκθεση DISJUNCTION – Αθήνα 2014 που φιλοξενείται στο Δεσμό, οι εικόνες συνοδεύονται από λέξεις, από φράσεις, οι οποίες μας προσκαλούν να τους δώσουμε συνέχεια. Σαν κουβέντες του ίδιου του καλλιτέχνη, που μας της μοιράζεται, δίνοντας μας τη σκυτάλη.
Μια Αθήνα σε πλήρη απορρύθμιση…

Ομολογώ πως αν βρισκόμουν στην Αθήνα, αυτές οι εικόνες θα μου ήταν σαν μια μικρή αποκάλυψη (αφύπνιση/σκούντημα). Σαν να μου στρέφουν την προσοχή, θέλοντας ή μη, σε σημεία, παραστάσεις, καταστάσεις, που εγώ η ίδια προσπερνώ συνήθως υποσυνείδητα. Και βγαίνοντας πάλι έξω στο δρόμο της πόλης, ν’αρχίζω να τις αναγνωρίζω, να τις αποκωδικοποιώ και να προσδιορίζω τη σχέση μου μαζί τους.
Από το Παρίσι, αυτή η σχέση φαίνεται ν’αλλάζει. Αυτές οι εικόνες παύουν πια να απευθύνονται απλά στα βιώματά μας, αλλά επιδρούν στις αναμνήσεις μας, στην ενθύμησή μας και εν τέλει στη φαντασία μας για όσους δεν γνωρίζουν την Αθήνα…
Ίσως γι’ αυτούς τους τελευταίους, αυτές οι εικόνες να έχουν ακόμη ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, ως μια δυσεύρετη αλήθεια μια Αθήνας που συνηθίζουν να βλέπουν είτε ως λίκνο του πολιτισμού, με φόντο πάντα την Ακρόπολη ή ως πεδίο διαδηλώσεων και «επεισοδίων» κάπου εκεί στο Σύνταγμα, πάντα λόγω της κρίσης.
Ως Αθηναία, τις εικόνες του Χρήστου Χρυσόπουλου τις δέχομαι σαν ένα φιλικό χτύπημα στον ώμο, σαν κάποιος να μου ψιθύρισε λόγια αλήθειας στο αυτί, σαν να με πήρε μαζί του εκεί που κοιτάμε όλοι αλλά δε βλέπουμε, εικόνες που προσπερνάμε και δεν δεχόμαστε. Όπως όταν αποφεύγουμε κάτι που μας πειράζει, και αρνούμαστε να το αναγνωρίσουμε. Σαν ένα καθρέφτη που τον αποφεύγουμε. Γιατί η πόλη είμαστε εμείς. Κάπου εκεί είναι οι εαυτοί μας.
Και μου ζητάει να το προσέξω, να το αναλογιστώ, να το αναγνωρίσω, να το συμβολίσω, να το οικειοποιηθώ, να συμφιλιωθώ επιτέλους μαζί του.
Ίσως πρόκειται για μια αναγκαία διαδικασία πριν κοιτάξουμε προς το μέλλον. Πρέπει να γίνει η σύνδεση παρόν με παρελθόν. Σαν μια αναζήτηση αυτογνωσίας.
Μια ενίοτε επώδυνη διαδικασία που μας αποκαλύπτει όμως την ομορφιά της ιδιαιτερότητα μας. Και αν μη τι άλλο η Αθήνα φαίνεται να είναι μια τέτοια περίπτωση. Απόλυτα ιδιαίτερη.

Η έκθεση του Χρήστου Χρυσόπουλου, DISJUNCTION – Αθήνα 2014 φιλοξενήθηκε στην παρισινή γκαλερί Δεσμός, από τις 21 ως τις 29 Νοεμβρίου του 2014

Last modified: 11/10/2021